Izbica Kujawska

Tego szukamy w Izbicy Kujawskiej

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: pogoda Izbica Kujawska, Izbica Kujawska, parafia Izbica Kujawska, k2 Izbica Kujawska, praca Izbica Kujawska.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Izbicy Kujawskiej, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jej historii.

Ziemie, na których leży Izbica Kujawska, były zamieszkane już wiele tysięcy lat przed naszą erą. Odkrycie grobowców megalitycznych w wsi Wietrzychowice świadczy o istnieniu osad ludzkich na tych terenach od 3500 lat p.n.e.

Pochodzenie nazwy "Izbica" nie jest jednoznacznie ustalone. Istnieją różne teorie na ten temat. Jedną z nich sugeruje, że nazwa może pochodzić od rzeczki Izdbica, przy której miał być drewniany zamek lub od konstrukcji chroniącej filary mostu przed lodem. Niestety, brakuje dowodów potwierdzających którąkolwiek z tych hipotez. Zachowane dokumenty wspominają o "isthbycze sive sramby" (1252 r.) oraz "stubella alias istbicza" (1388 r.). Prawdopodobne jest przypuszczenie, że nazwa Izbica wywodzi się od głównej izby budynku, która znajdowała się na wzgórzu, gdzie obecnie stoi kościół. Wczesne dokumenty z początku XIV wieku wspominają nazwę "Izdbica", ale pod koniec XV wieku powszechnie używana jest już nazwa Izbica dla naszej miejscowości.

W XI wieku Izbica stała się posiadłością wpływowego rodu Awdańców, co nadawało jej duże znaczenie w regionie. Dzięki korzystnemu położeniu wyróżniała się spośród innych miejscowości w okolicy. W tamtym czasie głównym ośrodkiem w regionie był gród włocławski, a inne osady powstawały później lub miały drugorzędne znaczenie. Z czasem Brześć zyskiwał większą wagę. Inne miasta w regionie, takie jak Kowal, stawały się kasztelaniami od XIV wieku, a Przedecz nabierał znaczenia po roku 1331, kiedy to zakon krzyżacki wybudował tam gród nad jeziorem, nazwany Moosburgiem. To właśnie z Przedczem Izbica utrzymywała bliskie stosunki. Początkowo podlegała miejscowej kasztelanii, a następnie powiatowi, który z kolei należał do województwa brzesko-kujawskiego. Sieć osadnicza, która wykształciła się do XVI wieku, przetrwała w ogólnych zarysach do dziś. Dzięki źródłom z XVI wieku wiemy, że większość miejscowości należących obecnie do gminy Izbica Kujawska istniała już w tamtym czasie.

Duży wpływ na wzrost znaczenia Izbicy wczesnym średniowieczu miało utworzenie parafii. Na przełomie XI i XII wieku istniały już parafie w Brześciu, Piotrkowie Kujawskim, Przedczu i Radziejowie. W ciągu kolejnych dziesięcioleci powstawały nowe parafie, w tym także w Izbicy. Święty Florian i Mateusz byli patronami kościoła izbickiego, a przedstawiciele rodu Awdańców byli fundatorami tego kościoła.

W wiekach XV i XVI Izbica doświadczyła znacznego rozwoju. Właściciele miasteczka wówczas bardzo starali się rozwijać je i promować. Stopniowo rozwijał się również przemysł, co korzystnie wpływało na mieszkańców Izbicy. Jednakże pojawiały się konflikty interesów, zwłaszcza między Kościołem a społeczeństwem świeckim. Te spory dotyczyły zarówno zobowiązań ludności wobec kościoła, takich jak dziesięcina, jak i częstych problemów z zastępstwem dla proboszcza, który najczęściej przebywał we Włocławku. Zarówno szlachta, jak i niektórzy duchowni protestowali przeciwko temu stanowi rzeczy.

W 1735 r. miasto zostało niemal całkowicie zniszczone przez pożar. Jednak dzięki dobrej sytuacji gospodarczej udało się uzyskać przywilej lokacyjny dla Nowej Izbicy od króla Augusta III w 1754 rrr. Inicjatorem tego był kolejny właściciel miasteczka, Jan Skarbek. Od tego czasu Izbica zaczęła ponownie rozwijać się.

Pod koniec XVIII wieku samorząd miejski składał się z rady miejskiej, złożonej z pięciu osób (w tym burmistrza i pisarza), oraz dwóch ławników. W wyniku nowego podziału administracyjnego guberni kaliskiej w 1867 r. powiat kolski składał się z 14 gmin wiejskich i 9 miast, z których 7 zamieniono na osady, w tym również Izbicę. To było upokorzenie dla Izbicy i jedna z form represji po powstaniach. Mimo to liczba ludności miasteczka nadal rosła. W 1827 roku mieszkało tam 1370 osób w 133 domach, a w 1861 r. było już 2127 mieszkańców (135 domów), a w 1880 r. 3067 osób w 171 domach. Spośród mieszkańców 1567 było katolikami, 1413 to Żydzi, 86 to ewangelicy, a 1 osoba była prawosławna. W wyniku zmian administracyjnych przeprowadzonych przez rosyjskie władze, Izbica stała się siedzibą sądu gminnego.

W 1819 r. nowym dziedzicem Izbicy został generał Augustyn Słubicki herbu Prus. Był on oficerem napoleońskim i jednym z prekursorów pracy organicznej w Królestwie Polskim. Aby rozwijać Izbicę jako miasteczko, sprowadził 88 sukienników i 5 postrzygaczy niemieckich. Niestety, po powstaniu listopadowym większość z nich opuściła te tereny.

Po zakończeniu wojny władzę w gminie sprawował samorząd z Radą Gminną na podstawie dekretów Józefa Piłsudskiego z 1918 i 1919 r. Najważniejszym organem był samorząd miejski, a funkcję wykonawczą pełnił Zarząd Gminny, składający się z wójta i ławników.

Okres międzywojenny nie przyniósł znaczącego wzrostu gospodarczego. Dużą rolę odgrywały dwie szkoły - katolicka i luterańska. W mieście działał także teatr amatorski prowadzony przez Bronisława Krzyżanowskiego, artystę i malarza.

Po zakończeniu wojny ważne było ustalenie przynależności administracyjnej Izbicy. Miasteczko ponownie znalazło się w powiecie kolskim, w województwie poznańskim. Utworzono gminę wiejską Izbica Kujawska, podzieloną na 34 gromady, z gromadą Izbica Kujawska w jej obrębie. Jednak w 1954 r. gminę zlikwidowano i utworzono 6 gromad, w tym gromadę Izbica Osada, która obejmowała Izbicę, Zagrodnicę i Zagrodnicę Kolonię. W 1958 r. miasteczko otrzymało status osiedla, a w 1973 r., po ponad stu latach, przywrócono Izbicy prawa miejskie.

W wyniku reformy administracyjnej w 1975 r. Izbica znalazła się w województwie włocławskim. Od 1 stycznia 1999 r., wraz z nowym podziałem administracyjnym, gmina Izbica należy do powiatu włocławskiego w województwie kujawsko-pomorskim.

Po resztę informacji sięgaj do Twojego Miasta:
Informacje
Pogoda
Dane statystyczne